vrijdag, januari 25, 2008

Wie heeft Marjon Janssen gezien?


Ik ontving de volgende oproep.


Dringend vragen wij om uw hulp bij onze zoektocht naar Marjon Janssen (http://www.marjonjanssen.com/) uit Nederland.

Marjon wordt vermist sinds 28 september 2007. Zij heeft die dag in overspannen toestand haar woning (en daarmee haar 2 kinderen) verlaten. Voor meer informatie verwijzen wij u naar www.marjonjanssen.com . Wij verzoeken dringend iedereen die Marjon gezien heeft sinds de dag van haar vertrek, haar gesproken heeft, of haar verblijfplaats kent, contact op te nemen met de lokale politie of met rob.nabuurs@hotmail.com.

"il Malocchio"

Men had het vroeger in het zuiden van Italia slecht getroffen, als men een een straat woonde, waar iemand woont die het “malocchio” of te wel “de boze blik” kan aanwenden. Je moest er maar mee leven...

Hier was ook eens zo een straatje, een uiterst strategisch punt, want je kan geen omweg lopen.
Daar woont nog steeds Jolanda, en die is daarvoor berucht.
Een klein tenger lenig vrouwtje, met scherpkijkende oogjes. In de zomer is ze gekleed in een schortenjurk, in de winter een dikke rok met fel- geruite kniekousen eronder.
Haar huisje staat net in een gunstige bocht en ze ziet iedereen al van veraf aankomen. Dat is gunstig voor haar, maar gelukkig ook voor de mensen die onopmerkzaam aan haar huis voorbij willen....men kan eventueel nog omdraaien en teruglopen als men haar ziet.

Ze dóet helemaal niets hoor, ze springt alleen iedere keer naar buiten als je aan haar deur voorbij komt en begint een gezellig praatje. Zomaar verder lopen gaat niet hier, dat staat niet netjes.

“Dat is juist het probleem...” mompelt men onder elkaar, want daarvan maakt Jolanda juist gebruik! Ze heeft natuurlijk ook personen die het wel goed met haar kunnen vinden, en die hebben geluk.
Ik woonde wel niet daar, maar ken haar wel, en ik hoor gelukkig ook bij de geaccepteerden, want praat net zo gezellig terug, en kijk haar nog direkter in de ogen, als zij al bij anderen doet.
Zoiets noemt men dan respekt van beide kanten, alleen ben ik geen heks.

Ze vraagt de passanten meestal naar de gezondheid en andere toestanden, die ze voor haar duistere kracht eventueel kan gebruiken.
Zo schijnt het algemeen bekend te zijn, dat iemand die hoofdpijn heeft het haar verteld.
Als Jolanda je mag, kan je het grote geluk hebben, binnen korte tijd pijnvrij te zijn.
Ze spreekt het gekwelde hoofd iets toe en je mag dan verder lopen.

Dan wacht ze in haar bocht op de volgende die een noodgedwongen een praatje met haar moet maken.
Op dat fatale moment, heeft ze de hoofdpijn van de vorige passant al aan je verder gegeven, terwijl je daarvoor nog fit voelde!!
Om deze reden heeft ze zelf dus ook nóóit last van kwalen.

Daar hier nog mensen zijn die zelf slachten en salami maken, wordt door de buurtbewoners de slacht-datum maar liever niet bekendgegeven. Jolanda kan zogenaamd met één blik de voorraad voor een jaar laten bederven.
Toch ruikt ze schijnbaar van veraf het slachtgebeuren...
Op een dag was ik bij mensen die net hun salami maakten, en ja hoor, daar kwam ze!
Iemand zag ze nog net op tijd aankomen en er ontstond een hele konfusie.
Als tegenmiddel werd er meteen met grof zout een soort kruis in de ingang gestrooid, dat helpt schijnbaar.....
Een bange oma met een dun gevlochten knotje, zei al met bijna bibberende stem: “Daar komt ze, nu zullen al onze worsten mislukken...”
Jolanda had er beslist niet mee gerekend dat ik daar zou zijn en was uiterst verbaasd toen ze me zag. Ik hoor volgens haar niet bij de personen die worsten maken.
Ze ging op haar gemak zitten, met gekruiste benen en haar geruite kniekousen en begon een heel gesprek met me. Ook ik pakte een stoel en zat recht tegenover haar met een uiterst diep ogenkontakt dit keer.
Ondertussen worstelden de anderen verder met de worsten.

Dit keer vergat ze zelfs met de anderen te praten en na een tijdje vergat ze haar eigenlijke doel: “eventueel de worsten te laten bederven.”
Ineens moest ze weg want ze had haar pasta-saus op het vuur staan, dat was ons grote geluk.
Iedereen slaakte een kreet van opluchting.
De worsten zijn ook niet bedorven, ze zijn heerlijk geworden.

Men zou aannemen, dat men toch zou moeten herkennen dat Jolanda helemaal geen invloed kan hebben op het resultaat van de worsten.... of misschien is het zo, dat mijn intense blik net zo gevaarlijk was als die van Jolanda, en heb ìk de worsten gered.
Dan ben ik dus schijnbaar toch ook een heks....
Personen zoals Jolanda, zijn waarschijnlijk bijna uitgestorven, want alleen de oudere generatie is nog bang voor de macht van deze kracht.

Anno 1986

zaterdag, januari 19, 2008

Een Fiat 500

Vorig jaar werd de nieuwe gestroomlijnde Fiat 500 op de markt gebracht, maar de eigenaar van dit exemplaar is er blijkbaar zo aan gehecht dat hij hem niet wilde inruilen voor een nieuwe.

Ik zag dit autootje zojuist bij de supermarkt geparkeerd staan en stelde me zo voor dat hij toebehoord aan zo'n hippe vogel met dreadlocks en een piercing op een rare plaats, die hele nachten met z'n laidback vrienden zit te chillen terwijl ze de joint doorgeven.
Terwijl ik de boodschappentassen aan mijn fiets hing, reed het autootje ineens aan me voorbij. Er zat geen jonge man in, maar een oude vent met een geruite pet die me een stuurse blik toewierp. Misschien was hij 40 jaar geleden wel een hippe vogel geweest en heeft hij nooit afstand kunnen doen van zijn geliefde Fiat 500.

vrijdag, januari 18, 2008

David op een rotonde


De Florentijnse wethouder van cultuur Cocchi had die dag blijkbaar niets te doen en kwam met het brillante voorstel om de David van Michelangelo een nieuw thuis te geven.
Het wereldberoemde beeld staat al 135 jaar in de Galleria dell'Accademia, een museum vlak achter de duomo in het centrum van Florence, in een zaal die speciaal voor hem verbouwd werd zodat men David in al zijn glorie goed kan bewonderen.
In 2011 zal het nieuwe muzikale centrum Leopolda klaar zijn en volgens de wethouder zou het positief uitwerken om daar een grote publiekstrekker als de David neer te zetten.
Het verplaatsen van toeristische trekpleisters naar locaties buiten het historische stadscentrum zou bovendien tot gevolg hebben dat de stroom van miljoenen toeristen per jaar gelijkmatiger over de stad verdeeld wordt.
Op zich vind ik dat geen slecht idee, maar één David is in dit geval niet genoeg om Goliath te vellen. Ik stel dan ook voor om de David op een rotonde bij de snelweg neer te zetten, de toeristenbussen kunnen er dan twee rondjes om heen rijden en dan weer wegwezen. De duomo wordt afgebroken en steen voor steen weer opgebouwd op een verlaten wijngaard in de Chianti. De Pontevecchio verplaatsen we een kilometer stroomafwaards, en.... weet je wat .... laten we Palazzo Vecchio maar gelijk met de grond gelijk maken en er een parkeergarage van vijf verdiepingen opzetten. Is het parkeerprobleem ook gelijk opgelost. En zijn we ook gelijk van domme wethouders af, want het toeval wil dat Palazzo Vecchio ook het Florentijnse stadhuis is.

woensdag, januari 16, 2008

Lunch op school

Het is een groot voordeel voor de kinderen die in Italie naar school gaan (en ook voor de moeders) dat ze daar zo goed te eten krijgen. Als ze s'middags thuiskomen hebben ze in principe hun vitamientjes al binnen. Om een idee te geven van het menu op onze school heb ik hieronder een willekeurig weekmenu gezet. Er zijn 4 verschillende weekmenu's en er is een zomer- en wintermenu.

Lunedi: Raviolo burro en salvia, tonno sott'olio, fagioli, pane, frutta.
Martedi: Pasta al pomodoro, scaloppina di tacchino al forno, spinaci olio e limone, pane, frutta
Mercoledi: Pasta con verdure, fettine in pizzaiola, insalata mista, pane, frutta
Giovedi: Passato di verdure con riso, pizza margherita, insalata, pane, frutta
Venerdi: Pasta all'olio, pollo arrosto, fagiolini, pane, frutta

Niet slecht hè?

zondag, januari 13, 2008

Te lui voor spaghetti

De Corriere della Sera meldt dat veel Italiaanse kinderen niet weten hoe ze spaghetti moeten eten of dat ze er te lui voor zouden zijn. Nou ken ik ook een aantal volwassen die er behoorlijk wat moeite mee hebben om die lange slierten op een enigszins beschaafde wijze naar binnen te werken.
Spaghetti eten is helemaal niet moeilijk, maar vereist wel enige oefening. Ik kan dus best wel begrijpen dat kleine handjes er moeite mee hebben. Maar als volwassen vent zit je echt voor gek in een restaurant met de slierten uit je mond, dan kan je een tweede date wel vergeten.

Ik denk niet dat het met luiheid te maken heeft dat men liever korte pasta eet dan spaghetti. Volgens mij komt het door de televisie. In bijna alle Italiaanse huishoudens staat onder het eten de tv aan en met je ogen op de buis gericht, valt het natuurlijk niet mee om de spaghetti om je vork te draaien.

Voor wie er nog moeite mee heeft en het graag wil leren, een filmpje.

zaterdag, januari 05, 2008

La Befana


Als je in Italie woont, dan weet je ook wie deze dame is, die op een bezemsteel vliegt: het is La Befana. Ze komt tijdens de nacht van 5 op 6 januari voor de goede kinderen cadeautjes brengen en komt door de schouw de kamer binnen. De “slechte” kinderen krijgen as en kolen!

Het Befana-feest is de afsluiting van de eindejaarsfeesten, wat in andere landen het feest van de Driekoningen is; ook Epifania genoemd, hier schijnt ook de naam Befana de oorsprong te hebben. Dat het feest van de Befana en Driekoningen op dezelfde dag zijn, is omdat de Befana ook op zoek naar de kerstkrib was, maar ze niet kon vinden. Om die reden vloog ze van huis tot huis, omdat ze dacht het Kerstkind te vinden.

Vroeger kregen de kinderen alleen maar hun cadeautjes op de dag van de Befana en waren er zelfs ook optochten met muziek.
Deze optochten heb ik helaas niet meer gezien, wat erg jammer is, omdat kinderen het dan anders kunnen beleven. Zoals men een Sinterklaas of Kerstman toch echt kan zien.

Verder bestaat er ook een spreekwoord, dat je “come una befana” kunt zijn. Dat is helaas geen kompliment, want dan wil dat zeggen dat je lelijk bent!