zondag, april 27, 2008

Jovanotti - A Te

Jovanotti is de artiestennaam van Lorenzo Cherubini, de zanger/componist die eind jaren 80 als eerste in het Italiaans ging rappen. Onvergetelijk uit die eerste jaren zijn Penso Positivo en Serenata Rap. Lorenzo schijft ook hele mooie gevoelige liedjes zoals Bella en Per Te (voor zijn dochtertje).
A Te van het album Safari (2008) is voor mij de mooiste van allemaal. Het is een prachtig liefdesliedje.


zaterdag, april 26, 2008

Padre Pio

Er zijn dingen in dit land die ik nooit zal kunnen begrijpen. De katholieke heiligenverering is er daar één van.
Enkele dagen geleden is het lichaam van de in 2002 heilig verklaarde Kapucijner pater Pio opgegraven en het wordt nu tentoongesteld in een glazen vitrine in de kerk Santa Maria delle Grazie in het Zuid-Italiaanse San Giovanni Rotondo.
Padre Pio (1887-1968), zoals hij in Italië genoemd wordt, zal hier tot september te bezichten zijn door 7200 pelgrims per dag. Er zijn al 700.000 gelovigen die zich hebben ingeschreven op de wachtlijst.
Het is nog maar de vraag hoe fris Pio er 40 jaar na zijn dood nog bijligt. Het is wel bekend dat specialisten van Madame Tousseau een masker van siliconen hebben gemaakt om zijn geschonden gelaat mee te bedekken.

De meest aanbeden heilige van Italië is vooral beroemd om zijn stigmata, de wonden van de gekruisigde Jezus. In beide handen en voeten had hij een bloedend gat en in zijn zij een snee. Voor gelovigen was dit reden tot aanbidding, niet gelovigen stonden er sceptisch tegenover. Hij zou de wonden zelf veroorzaakt hebben, misschien zelfs wel met een bijtend zuur. Er waren geen bewijzen. De heilige wordt aanbeden door gelovigen uit alle lagen van de bevolking en dan (uiteraard) vooral door zieken en hulpbehoeftigen.

Enkele jaren geleden lag ik in het ziekenhuis in Florence. Een vreselijk oud gebouw. De grote ziekenzaal was onderverdeeld in kleine kamertjes met muren die niet tot het hoge plafond reikten en plastic schuifdeuren, als een patient 3 kamers verderop lag te snurken, kon ik niet slapen.Aan de overkant van de gang, schuin tegenover mijn kamer, lag een oude dame die aan haar galblaas was geopereerd. Op haar nachtkastje stond een kalender van Padre Pio. De patiente sliep de hele dag, maar zodra ’s avonds het licht uitging, begon ze de heilige aan te roepen met haar schelle oude vrouwenstem.“Padre Pioooooooo! Aiutami! Padre Piooooooooooooo!”Na enkele minuten begonnen de andere patienten zich te roeren. “Ma stai zitta”, “Silenzio!” en het overbekende “BASTA!”Padre Pio is haar nooit te hulp gekomen. De verpleegster, die ze steevast voor heks uitschold, belde de dienstdoende arts en die kwam haar dan een spuitje geven en dan viel het dementeerende oudje stil en kon de afdeling slapen.

Maar misschien vond ze toch troost in haar geloof in God en de heiligen, zeker weten dat er een reden is voor ons lijden e dat je er nooit alleen voor staat lijkt me een geruststellende gedachte. Desalniettemin versterkt het opgraven en tentoonstellen van een lijk mijn negatieve mening over de katholieke kerk en het Vaticaan. En ik wil er toch ook nog wel even bij vermelden dat veel Italianen (gelovig en niet-gelovig) het er helemaal niet mee eens zijn dat Padre Pio of welke heilige dan ook in een glazen kist als Sneeuwwitje tentoongesteld wordt.

maandag, april 21, 2008

Stroom en stopkontakten...

Een paar dagen geleden wilde mijn man hier in huis een klus opknappen...
Hoewel hij erg geduldig is...werd hij maar weer eens voor de zoveelste keer woedend op de stopkontakten in Italie, waar men steeds weer andere tussenstekkers in moet doen, om je apparatuur te kunnen laten lopen.

Nu hebben we in dit huis al 2 soorten stopkontakten, en nog steeds moet je klungelen en zoeken, of we de passende tussenstekker maar net bij de hand hebben, want jaren geleden bestond een gewoon rond stopkontakt, waar we allemaal eigenlijk aan gewend waren, nog niet in Italie.
Zo hebben we een hele keus aan adapters, want je weet maar nooit!

Maar niet alleen dit is de ergernis van dit soort stopkontakten, maar ook op de onverschillige en onzekere manier, hoe sommige elektricien ze ooit aanbracht. Het is al meerdere keren gebeurd, dat ik zelfs de adapter en inklusief het hele stopkontakt uit de muur trok! Dat is dan ook een onheilspellend iets, als je dan ineens tegen al die stroomdraden aankijkt, die ineens uit de muur komen.

We zijn voortaan heel voorzichtig geworden, en men hoopt eraan gewend te raken....
Zoals het voor ons - toen we hier lang geleden kwamen wonen - een klap in het gezicht leek, maar 3 kW stroom te krijgen!

Ten eerste moesten we bijna 2 maanden op de stroomaansluiting wachten, en uiteindelijk kwam ENEL met de destijds gewone ouderwetse zwarte stroomteller!!
Ik had véél klussen in te halen en begreep toen niet, dat ik een soort planning moest maken, om niet teveel op hetzelfde moment aan te zetten.
Onbenullig had ik op een morgen alles in gebruik wat voor mij normaal leek...wasmachine, droogtrommel, afwasmachine, strijken...alles liep op volle toeren!
....om een of andere tot nu toe onbekende reden, sloegen de stoppen niet door, maar opeens was er een vreselijke stank in huis!
Toen ik met mijn neus als orientatiemiddel de stank volgde...kwam ik bij de stroomteller terecht...die gesmolten aan de muur hing!! Maar hij liep nog krakend en zuchtend...
Gelukkig hebben we wel een nieuwe stroomteller gekregen, maar men kon niet begrijpen hoe we dit in Godsnaam voor elkaar hadden gekregen.

Met de tijd hebben we het wel geleerd, hoe men zuinig en logisch met stroom om moet gaan...en zelfs kregen we tips door..die op kosten van ENEL gingen, maar wij nooit durvden...

Hier hadden enige mensen zelfs de grote truc...met een dun stukje van een tandenstoker, of een negatiefje van een fotorolletje, het zodanig tegen het draaiend wieltje van de stroomteller te zetten, dat de teller niet verder kon lopen!! Tegen de tijd dat de man kwam, die voor ENEL de stroom moest aflezen....draaide het wieltje vrolijk verder!
Zo resulteerden de stroomrekeningen destijds zo laag, omdat het erop leek, dat men inderdaad alleen maar een koelkast, tv en strijkijzer had.
Je moest de moed er maar voor hebben...

donderdag, april 17, 2008

vogeltjes in de tuin

Vanmorgen is mijn morgen verrukkelijk.
Eindelijk lijkt het of het voorjaar er aan komt.
Na 2 weken hard werken, ook onder de onophoudelijke miezerige regenbuien, is de tuin "klaar".
Dit tussen aanhalingstekens want een tuin is nooit klaar volgens mij.
Hoe groot was mijn vreugde, vanmorgen toen ik voorzichtig naar mijn vogelhuisje van de Nederlandse vogelbescherming ging kijken.
Er zit een cincia in te broeden. Vogens mij een staart meesje, geen koolmeesje.
Nog groter was mijn verbazing toen ik aan de andere kant van de tuin een upupa (hopper) zag.
Ik weet dat ze er zijn, maar je ziet ze maar een heel enkele keer, vooral omdat er een levendige hond en een zeer slimme kat door de tuin lopen.
Ook mijn kleine vijvertje is ineens helder.
Ik moest dit even meedelen, want vandaag kan mijn dag niet meer stuk.

vrijdag, april 11, 2008

Verkiezingen

Overmorgen worden er weer eens verkiezingen gehouden in Italië. Het gaat slecht met het land en voor heel veel mensen maakt het eigenlijk niets uit wie er in de regering zit, want het is toch allemaal één pot nat die elkaar de hand boven het hoofd houdt. Ik verwacht dan ook dat ook dit keer veel Italianen helemaal niet gaan stemmen.
De NOS zond vandaag het volgende filmpje uit in het journaal.


Sportkranten in Italië

Nederland is deze week een krant rijker geworden, een sportkrant. Italië heeft al sinds jaren 3 landelijke sportkranten.

Op RTLNieuws.nl staat een
filmpje over deze kranten.

woensdag, april 09, 2008

Venetië wordt het Disneyland van Italië

Ieder jaar wringen 21 miljoen toeristen zich door de nauwe straten en kanalen van Venetië en voor de lagunestad is dit een last die steeds moeilijker te dragen is. Het stadsbestuur heeft dan ook besloten om met ingang voor volgend jaar een entreeprijs van 10 Euro te vragen aan iedereen die de stad wil bezoeken.

Toeristenbussen betalen al enkele jaren om de grote steden van Italië binnen te mogen komen. Florence wordt ieder jaar door 78.000 bussen aangedaan en de kosten van de stadsvervuiling door toeristen loopt op tot 4,5 miljoen Euro.


Men verwacht dat het aantal toeristen in Venetië de komende jaren zal verdubbelen. Het aantal inwoners zal daarentegen steeds verder afnemen. Telde de stad in 1966 nog 121.000 inwoners, vandaag zijn dat er nog maar 50.000, waarvan 3 duizend buitenlanders. Gemiddeld verliest Venetië 1000 inwoners per jaar en als deze exodus niet tot stilstand komt, zullen er in 2030 nog uitsluitend toeristen en buitenlanders wonen.

De belangrijkste reden waarom de mensen wegtrekken uit Venetië is de prijs van de huizen en van het dagelijkse levensonderhoud. De dogenstad is de duurste stad van Italië wat betreft gemeentelijke belastingen. De huizenmarkt wordt beheerst door rijke buitenlanders, want de gewone Venetiaan kan het niet opbrengen om 6 to 8 duizend Euro per m2 te betalen voor een appartement in het centrum. En voor een huisje van 80 m2 is een huurprijs van 2.000 Euro beslist geen uitzondering. Daar komt nog bij dat het niveau van het water blijft stijgen, er is altijd de angst voor weer een overstroming, en het water tast de huizen aan en dat zorgt voor nog meer extra kosten voor de huiseigenaren.

Het directe gevolg van deze uittocht is dat de gewone middenstander (groentenman, bakker, slager, schoenmaker, enz.) geen boterham meer kan verdienen en zijn winkel noodgedwongen moet sluiten. Hun plaats wordt ingenomen door boutiques van de grote modehuizen, fastfood restaurants en souvenierwinkels met prularia vervaardigd in Aziatische landen.

Veel huizen in het oude stadscentrum worden omgetoverd tot Bed & Breakfast om de groeiende stroom toeristen onderdak te kunnen bieden in een stad waar toerisme uiteindelijk de enige bron van inkomsten zal zijn.

Het eeuwenoude trotse Venezia, een stad met een rijke geschiedenis, bakermat van kunst en cultuur wordt langzaam maar zeker een spookstad zonder inwoners, een openluchtmuseum waar entree voor betaald moet worden, het Disneyland van Italië.

bron: De Telegraaf, La Repubblica

zondag, april 06, 2008