Het is weer voorbij die mooie zomer

Het weer is omgeslagen, hevige regenval en knallende onweersbuien hebben ervoor gezorgd dat we van de ene op de andere dag van de zomer in de herfst zijn beland. Een paar dagen geleden baadde ik nog pootje langs een zuid-Toscaans strand, nu sta ik ’s morgens om kwart over zeven met sokken en een jas aan bij de bushalte op weg naar fysiotherapie. Het is bewolkt en maar 13 graden. Vannacht voor het eerst weer de sprei op het bed gehad, de airco zullen we niet meer nodig hebben.
In augustus moest ik ook om acht uur ’s morgens bij de fysio zijn, maar het was toen bijna lekker om zo vroeg op te staan. Het was nog heerlijk fris en de bus was bijna leeg. Zodra ik weer thuis kwam, trok ik mijn bikini aan en gingen we naar het zwembad. Nu zijn de scholen weer begonnen en zit de bus vol met jongelui. Jongens die net iets te stoer praten en net iets te hard lachen om de aandacht te trekken van de meisjes die voor mij zitten. Maar de meiden lijken het niet in de gate te hebben, ze bekijken elkaars nieuwe schoolagenda en controlleren hun make-up in een spiegeltje dat uit een rugzak te voorschijn wordt gehaald. Duurde de reis een paar weken geleden een krap kwartiertje, nu doen we er beduidend langer over, ook de laatste vakantiegangers zijn weer naar de stad terug gekeerd en het verkeer staat weer overal vast. De trambaan in aanleg zorgt ervoor dat het allemaal nog langzamer gaat. Maar we zijn net terug van vakantie en we proberen relaxed te blijven.
Om half 10 stoppen we bij mijn halte, de bewolking is ondertussen weggetrokken en de zon begint Florence weer op te warmen. De jas kan uit. Nog even langs de markt, ik laat me verleiden om 2 kilo druiven voor 2 euro te kopen. En gisteren lag er voor het eerst weer cavolo nero in de supermarkt, die is gelijk door de minestrone gegaan. De zomer mag dan weer voorbij zijn, ook september is zo slecht nog niet, denk ik terwijl ik weer naar huis fiets.