Livorno merda!?

Met een enorme knipoog is het oorlog!

Aan het ene front staan de Livornesi 'Pisa merda! en aan het andere de Pisani 'Livorno merda!'. Het bewijs van deze rivaliteit vind je terug in de dagelijkse gesprekken en de graffiti die je hier in Toscana overal tegenkomt. Een geoefend oog ziet het waar dan ook ter wereld opduiken!

Als histories cultuur barbaar heb ik het niet makkelijk in Italie. Tijdens menig tripje naar pittoreske dorpjes heeft Enrico getracht me te imponeren met zijn bijzondere verhalen over de geschiedenis van/over wat dan ook. Parels voor biggen :(  

Telkens weer ben ik in slaap gevallen of vluchtte ergens een winkeltje binnen... 'kijk, vingerhoedjes!' Enrico zit aan zijn plafond dus ik moet er alleen op uit.

Vraag: Waar ga je heen als je niet van kerken, stoffige winkeltjes of eenzame straatjes houdt?

Antwoord: Naar Livorno! 'Pisa merda!'

Livorno 'Pisa merda!' is mijn Amsterdam van het zuiden en ik voel me hier thuis.

In kontrast met de suf en bijzonder saai geklede Pisani, die zelf van ellende maar in Pontedera gaan winkelen en het vervolgens niet dragen, waar ze scheve torens bouwen en nog bewonderen ook! staan de Livornesi. Deze absoluut creatieve en sportieve mensen zijn een lust voor mijn oog. Iedereen is artiest in welke zin van het woord dan ook, en ze schilderen allemaal! Echt waar. Het zijn zangers, straat artiesten, muzikanten, galerie houders, communist in hart en nieren  en ze spreken ook nog eens alle talen. Ir budello di tu ma!

Bovendien praten ze tegen alles en iedereen. Boia de!

Opvallend veel gebruikte stopwoordjes in straattaal (slang) van de Livornesi zijn:

Pisa merda! = Poep Pisa

Puppa! = Antwoord als je 'he?' zegt (ik  kan het niet meer horen).

Boia de! = Wow, O shit. Plakken ze voor, achter of tijdens elke zin.

Ir budello di tu ma! = Ik durf het niet eens te vertalen!...overtaalbaar laat ik maar zeggen... iets met hoer en moeder (sorry).

Desondanks heeft deze havenstad, waar mijn vader ook nog eens voor anker heeft gelegen, mijn hart gestolen. Zaterdag ochtend naar de vismarkt, op een warme dag zwemmen en zonnen op de rotsen, slenteren over de grachten, of gewoon domweg ergens gaan zitten loeren naar mensen. Een gekleurd volk met tatoeages en papagaai op de schouder (oké, geen papagaai) Boia de!

Met Enrico erbij is het helemaal leuk: 

'Moet je die nou zien! Korte broek met laarzen? Ir budello di tu ma!'. 

Ik snel mijn bloknootje pakken (krabbel de krabbel DOEN: korte pofbroek met afzak laarzen, krabbel).

Nu is er 'Effetto Venezia' een zomer festival met veel theater en muziek in het oude gedeelte van de stad, langs de kanalen. Om het te vergelijken, onmogelijk natuurlijk, zou ik zeggen dat het een cocktail zou kunnen zijn van De Jordaan 'by night', 'Oerol' en 'De Parade'. Krijg mij maar eens weg daar!

Gisteravond ben ik bij 'Pinocchio Superstar' geweest. Een theater voorstelling waarin 'Pinocchio' en 'Jezus Christ Superstar' samensmelten (duh). De musical wordt half in het Engels en half in het Italiaans gezongen en is, ook zonder de taal te begrijpen, goed te volgen. Vanavond ben ik er weer te vinden en zondag trouwens ook. Vanavond wil ik 'Alice' zien (Alice in Wonderland) en zondag Bobo Rondelli, vriend van Enrico en 'de' muzikant van Livorno.

Ik ben klaar om te verhuizen!

Un abbraccio grande... ook voor de Pisani (mijn boot ligt daar...nog).

Ageeth