IK wil hierbij graag demonsteren dat IK al aardig ingeburgerd raak.
IK moet eigenlijk 3 stukjes van mede schrijvers afwachten voordat IK mijn nieuwe verhaaltje mag plaatsen....MAAR IK DRING VOOR! Nog steeds bescheiden (als ik ben) maar toch al iets sneller.
Bij de 'schlager' kom ik, maar dat wordt binnenkort: kwam ik, gewoon niet aan de beurt. Rijen dik en iedereen dringt voor en dan ook nog eens een uur gaan staan kletsen. De omstanders gaan vrolijk meekletsen (terwijl het zweet me uitbreekt). 'Je moet wel een vet randje nemen, maar als je dat gerecht doet dan sus en zo bla bla bla'...'JA! ZO IS HET WEL GENOEG!!!... Ik wil een nette rij en snel geholpen worden en met weinig woorden zodat ik snel weer aan het werk kan. Die is van 'De Gestapo' zeggen ze hier spottend (inderdaad ik maak me erg geliefd). Mijn accent werkt ook niet mee. 'W' hebben ze niet, maar de 'V' spreken ze uit als een 'W' en wie dat niet doet klinkt als een Duitser. Overigens niks mis met Duitsers want ik ben gek op SCHLAGERS :)
Mijn ouders wilden eens een enorme grote lift in maar die zat stampvol. Dus gingen ze braaf wachten op de volgende lift, die natuurlijk binnen een seconde ook weer stampvol zat! Een aardige meneer zei dat ze gewoon moesten duwen om erin te komen...dat mislukte... de lift vertrok wederom zonder mijn ouders, maar met mij! 'Dat zijn duidelijk geen Italianen' zei de man lachend tegen de rest van de mensen in de lift. Volgens mij staan ze daar nu nog te wachten...
Tijdens een gesprek, ik ben al niet goed in Italiaans maar hoe dan ook, kom ik er niet tussen! Iedereen kletst door elkaar en ik raak gewoon de weg kwijt. Wiens beurt is het nu?Waar gaat het over? Met elkaar kletsen is gewoon, tegelijkertijd, je EIGEN (en een volstrekt ander) verhaal vertellen en dan elkaar steeds aanraken om de aandacht van diegene vast te houden. Ik ben er wel achter gekomen dat als het je lukt om gewoon door te kletsen dat ze, dus tegelijkertijd met hun eigen verhaal, wel precies horen wat je zegt. Knap hoor! Dat kan ik nog niet. Maar wat ik echt heel erg beschamend vind om te doen is iemand voorstellen. Ze beginnen namelijk altijd eerst met zichzelf en dan volgt de rest. En 'jij en ik' in het Nederlands is 'you and me' in het Engels... maar je raad het al... 'Io e te' (ik en jij!) in het Italiaans.
Ik krijg een soort karakter verandering hier en word veel theatraler. Ik ben erg nieuwsgierig of ik dat in Nederland ga merken in de toekomst. Ik zie mezelf al bij de AH wild zwaaiend met mijn armen, en natuurlijk voordringend, om een karbonaatje schreeuwen terwijl ik tegelijkertijd een totaal vreemde vertel over mijn nieuwe bankstel die ik besteld heb en wat ze van de kleur vinden!
5 opmerkingen:
Ik krijg van mijn ouders te horen dat ik vaak zo hard praat, waar ik me dan zelf helemaal niet bewust van ben. Maar wil je in Italia je verhaal kunnen doen of willen duidelijk maken wat jij er van vind dan moet je eerst zorgen dat je over al die anderen heen schreeuwt. Anders hoort niemand je dus!
Je hoeft trouwens geen 3 stukjes van andere schrijvers af te wachten. Je vroeg me naar een maximum aantal bijdragen en toen zei ik dat je 3 stukjes achter elkaar mag plaatsen, dan eerst weer een stukje van een andere schrijver en dan mag jij weer. :) Zo houden we het lekker afwisselend.
Uit jouw schrijfstijl denk ik heel duidelijk te herkennen, dat je erg spontaan bent. Daarom denk ik, dat jij je mond ook niet houdt, als je weer in Nederland bent bij een slager of zo...Wie zo schrijft, is in Nederland en in het buitenland hetzelfde,ik kan er over meepraten, want ik kan ook goed "rebbelen"!
Zal je zien als je terug komt in Nederland. Je gaat veel harder praten dan men gewend is. Bij onze slager in het keurige Den Haag maakte ik na een paar jaar Italie een enorme blunder.
Mijn kinderen aten toen graag een lapje vlees wat "su en giu" (zo zeiden ze dat hier) snel in de pan gaar werd gebakken.
Zeg ik tegen die Haagse slager dat ik een paar plakjes vlees wilde wat snel op en neer in de pan gaar moest zijn.
Er viel een enorme stilte, mijn moeder trok wit weg en de slager gaf mij het pakje zeggende: Hier mevrouw, uw vlees wat op en neer de pan in kan....
Nou Ageeth, volgens mij redt je je na een tijdje wel bij de slager. Pas echt leuk wordt als je zelf dingen gaat vertellen en uit gaat leggen.
Als ik zo het commentaar van Paola lees, dan zou ik jullie twee wel eens bij de slager willen zien (horen) binnenstappen. ;-)
@Napw.
Heerlijk, die versprekingen. Ik ken ze. Wat ook erg is dat je op een gegeven moment gewoon Italiaans begint te praten, terwijl je er toch echt van overtuigd bent dat je Nederlands spreekt.
Een reactie posten