La borsa di studio!
Dat wij docenten ook vaak erg veel van onze studenten kunnen leren, blijkt uit het volgende voorval. Enkele jaren geleden had ik als studenten een groep van 10 artsen uit Guinee, Afrika. Zij hadden " una borsa di studio" ontvangen voor een specialisatie bijscholingscursus aan de universiteit van Milano, maar kwamen eerst 3 maanden voor een full immersion cursus Italiaans bij ons op het taleninstituut. Aangezien ze allemaal vloeiend Frans spraken, leerden ze vrij snel al heel goed Italiaans en was het ook mogelijk schrijfopdrachten te geven. 1 van de schrijfopdrachten betrof de verleden tijd (imperfetto) en de opdracht was om de allerleukste vakantie die ze ooit door hadden gehad, te beschrijven.
Het gaf verschillende boeiende resultaten, maar 1 cursist schreef een spannend verhaal over een vakantie die hij op twaalfjarige leeftijd met zijn oom had doorgebracht.Met die oom was hij 2 weken op jacht geweest en ze hadden op van alles gejaagd en met veel succes.
Ik was diep onder de indruk van dit verhaal en vroeg hem toen ik hem het gecorrigeerde verhaal teruggaf: " Maar mocht je dan zomaar op 12 jarige leeftijd met een geweer rondlopen?".
Zijn antwoord was (en hij bekeek me daarbij zeer meewarrig): "Ma signora, noi andiamo a caccia con l' arco e le frecce! "
(maar mevrouw, wij gaan op jacht met pijl en boog!)
Oeps!
zaterdag, januari 31, 2009
Lezioni italiane 4
3 opmerkingen:
Ik heb je verhaal met een grote herkenbare glimlach gelezen, omdat het zo mooi is mentaliteiten te mogen herkennen.
Wij hadden hier eens iets dergelijks: Een priester uit Afrika- die al jaren in Rome woont- was bij ons uitgenodigd om samen te eten. Hij voelde zich schijnbaar erg thuis bij ons, omdat we bijna “midden in de natuur” leven. Zo gaf hij ons de wijze raad en levenservaring mee, dat we nóóit ons hoofd in een onbekend “gat”moesten steken om naar iets onbekends te kijken! Hiermee bedoelde hij gaten tussen stenen of vrije plaatsen tussen rotsen Men wist niet welk gevaar daarin zou kunnen schuilen omdat er bijvoorbeeld een slang of schorpioen in zou kunnen schuilen, dat had zijn opa hem geleerd.
Zijn wijze raad, had ik al járen eerder moeten weten, toen onze zonen destijds hun neus in ieder gat duwden om de natuur te ontdekken, en we zelfs om die reden vanwege eventuele slangenbeten akuut naar het ziekenhuis moesten.
Sindsdien hebben we geleerd, dat we een goede raad – ook als hij uit Afrika komt – altijd zullen respekteren.
Om deze reden, vond ik je verhaal erg frappant!
Sorry Jacqueline,ik ben Paula di Paola die "anoniem" was.
De contacten met Afrikanen lijdt inderdaad soms tot verrassingen, maar dikwijls ook tot verrassende gezichtspunten op bepaalde situaties. Wijze lessen ook.
Dat is het mooie van een multi-etnische samenleving.
Een reactie posten