Lezioni italiane 5: Mevrouw Klein

Eigenlijk wisten het al van te voren, en eigenlijk twijfelden we na het intake gesprek ten zeerste of we haar wel zouden aannemen als cursist, maar ze was zeer gedecideerd en wilde absoluut komen om haar Italiaans te verbeteren. "Haar Italiaans" was een soort straattaal Italiaans, geleerd als tiener tijdens vele vakanties aan zee in Italie, gespekt met uitdrukkingen als "Che casino" en "me ne frego" enz.
Enfin, ze kwam. Op dag 1 in haar Ferrari, op dag 2, met een Porsche, op dag 3 met een Jaguar, op dag 4 met een Jeep en op dag 5 weer met haar Ferrari.
Ze vond dat wij docenten er helemaal niet Italiaans uitzagen, want niemand van ons had botoxlippen en/of grote borsten en dat "hebben al die Italiaanse vrouwen, die ik op TV zie!"
Ze kon zich aardig redden in het Italiaans, had een behoorlijke woordenschat, maar vervoegde nooit een werkwoord. Aan mij de taak om haar dit bij te brengen. Een lastige klus, want ze kwam de klas binnen, begon onmiddellijk te kletsen en allerlei verhalen op te hangen en het was erg moeilijk om haar spraakwaterval te onderbreken. Steeds probeerde ik haar te onderbreken en als ze een heel werkwoord gebruikte, haar erop te attenderen dat ze toch echt dat werkwoord moest vervoegen, maar dat was onbegonnen werk. Veel nieuws heeft ze in die week dan ook niet geleerd.
1 keer echter had ik succes en wel op de laatste dag: ze vertelde een heel verhaal over het bouwen van een huis in Italie en zei: Io costruire una nuova casa, perche' ...., waarop ik haar onderbrak en zei: het moet zijn "costruisco...". Het werd even stil en toen zei ze: Goh, wat leer ik hier toch veel!"