dinsdag, juni 10, 2008

Olanda - Italia

Van Nistelrooy schiet en Van Nistelrooy scoort!
Het eerste doelpunt tegen de wereldkampioen is een feit.

Ik pak mijn oranje toetertje en loop gekleed in mijn Holland t-shirt het balkon op waar ik de hele buurt laat weten dat we voorstaan. Mijn eenzame triomf echoot over de stille straat en weerkaatst tussen de huizen.


Mijn Italiaan op de bank heeft zijn Azzurri shirt aan. Een shirt van 2 jaar geleden met drie sterren, van papier heeft hij een vierde ster geknipt en er met plakband bij geplakt. Hij zal het me niet laten vergeten dat zijn land al vier keer het wereldkampioenschap heeft gewonnen. Maar kampioen of niet, hij raakt er niet overuit gepraat hoe slecht zijn Azzurri spelen.
De commentator van de RAI 1 die aan het begin van de wedstrijd nog zei niet bang te zijn voor Olanda en onze jongens als middelmatige spelers bestempelde, komt op zijn mening terug als het tweede doelpunt valt. Ik pak de toeter weer op en besluit nu op het andere balkon te gaan staan blazen. De deuren bij de buren staan op en ik hoor mijn buurjongen “porca misera” verzuchtten. Dit is het juiste moment om nogmaals de triomftoeter te blazen. Als ik klaar ben, hoor ik ze lachen. In de tweede helft heeft Italië even een kleine opleving en de commentator roept hoopvol dat dit niet het Olanda van de eerste helft is. Maar het mag niet baten, ze krijgen zelfs nog een derde treffer te verwerken.
Mooie Fabio (Cannavaro) op de blessurebank gaat steeds zorgelijker kijken en vraagt zich vast en zeker af of het anders was gelopen als hij op zijn vertrouwde plaatst in de verdediging had gestaan.


Mijn Italiaan heeft me 90 minuten zitten verkondigen dat Nederland niet goed speelt, maar Italië zo slecht. En dat Oranje geluk had en de Azzurri pech. Bovendien kreegt Italië meer gele kaarten, terwijl Nederland ook behoorlijke overtredingen had begaan. En als ze de wedstrijd nog 50 keer zouden spelen er wel een andere uitslag zou komen. Ja, zo ken ik er nog een paar.

De krantenkoppen liegen er de volgende ochtend niet om. Het was een afgang. Italië vernederd. De Oranje nachtmerrie van Italië. Donadoni ligt onder vuur. Buffon biedt namens het team zijn excuses aan aan het Italiaanse volk. Nederland viert feest en Italië treurt. We hebben er lang op moeten wachten, want de laatste keer dat Oranje van de Azzurri won was tijdens de halve finale in 1978 in Argentinië. Mogen wij nou ook eens een keer!


4 opmerkingen:

Ron Roelandt zei

Ook bij jou dus iets van een last van je schouders gevallen...
Eindelijk.

Anoniem zei

Yes we did it!!!!De Nederlandse trots blijft. Ook na vele vele jaren meer in Italie gewoont te hebben dan in Nederland. Tijdens de wedstrijd, aan het werk in hun pizzeria, had mijn jongste zoon zijn oranje t.shirt aan met de naam Van Nistelrooy er op, zijn "vrouw" haar lichtblauwe t.shirt. Toch leuk voor een nederlandse moeder,dat haar "halfbloedje" meer Nederlands denkt, dan ze dacht....
Na de wedstrijd was het beangstigend stil op straat.
Napw

Anoniem zei

Yeah! Eindelijk kon ik 't ook eens eens goed inwrijven! En ook hier zeiden sommigen dat Italie slecht speelde, wat niet betekent dat Nederland goed speelde... zucht! Gelukkig waren er ook een aantal goede verliezers! :) Maar niet veel ;)

Saby, Veduggio (Mi)

Anoniem zei

Ook ik heb de bewuste avond drie maal in mijn keukenrol staan blèren,buiten op het terras....:PDe Italiaanse vlag had ik voor de grap in een hoekje klaargezet...Totale rouw hier in huis...:)
Dag later een glorierondje in het oranje op mijn brommer gereden,mijn dag kon niet meer stuk,heerlijk!!